معسومیت

رمان «معسومیت»، اثری دیگر از مصطفی مستور، در سال 1396 خورشیدی توسط نشر چشمه منتشر شد و مانند دیگر آثار این نویسنده پرطرفدار، با استقبال گسترده خوانندگان روبه‌رو شد، به‌طوری‌که چاپ اول آن با تیراژ چهار هزار نسخه به‌سرعت به اتمام رسید. این رمان کم‌حجم، در بیست‌وسه بخش و با نثری موجز و ضرب‌آهنگی تند، داستان زندگی مازیار و اردلان، دو دوست جوان را در تهران زمستان 1395 روایت می‌کند. مازیار، راوی داستان، که تحصیلاتش را نیمه‌کاره رها کرده و به نوشتن علاقه‌مند است، به درخواست اردلان قلم به دست می‌گیرد، اما غلط‌های املایی‌اش، از جمله نوشتن «معسومیت» به‌جای «معصومیت»، به ویژگی بارز این اثر تبدیل شده، هرچند این موضوع انتقادهایی را نیز برانگیخته است. داستان با برخورد تصادفی مازیار با اردلان، دوست قدیمی، و ورود او به نویسندگی در رادیو جان می‌گیرد و با حضور نادیا، دختری با صدایی مناسب برای نمایش‌های رادیویی، رنگ‌وبویی عاشقانه و جذاب می‌یابد. مستور در این رمان، با دیالوگ‌هایی باورپذیر و شخصیت‌پردازی‌های دقیق، به مضامین همیشگی‌اش چون عشق، شادی، غم، روابط انسانی و پیوند با خدا می‌پردازد و با چاشنی فلسفه و عرفان، از جمله اشاره به عارفی از قرن هفتم، جهانی خلق می‌کند که خواننده را با خود همراه می‌سازد.

برای همراهی با قلم گرم و دوستانه مصطفی مستور، گزیده‌ای کوتاه از «معسومیت»:

<<مازیار پشت میز کوچکش نشسته بود، قلم توی دستش می‌لرزید. نادیا آن‌طرف خط رادیو بود، صداش مثل نسیمی که از روی گل‌ها گذشته باشه. توی دلش گفت: «عشق، شاید همون چیزیه که وقتی میاد، نمی‌ذاره به هیچ‌چیز دیگه فکر کنی.»>>