"من به روایت من" اثری است به قلم "نیما قربانی" که در آن خودشناسی را در ارتباط میان مفاهیم فلسفی، روانکاوی و روان درمانی و همچنین زندگی روزمره مورد بررسی دقیق و عمیق قرار می دهد. خودشناسی به عنوان مفهومی که در جوامع و فرهنگ های گوناگون، از کلیدهای اصلی شکوفایی و خوشبختی نوع بشر به حساب آمده، همواره جای خود را در متون مذهبی، فلسفی و علمی پیدا کرده است. قدیمی ترین کتب دینی و نوشته های معنوی، به طور برجسته ای بر اهمیت شناخت خویشتن تاکید ورزیده اند. حتی به این مساله به عنوان یک دانش مهم، که پاک کننده ی روح و نفس بوده، نگاه شده است.
"نیما قربانی" در این کتاب، معنا و ارزش خودشناسی، خودمختاری، ماهیت ناهشیاری، بهوشیاری، خودشناسی انسجامی، انواع وجدان و عمل را مورد واکاوی قرار داده است. از دیدگاه نویسنده "من به روایت من"، نوعی رویارویی شخصی با خود می باشد. این رویارویی در زمینه های مختلفی که گاه لذت بخش و گاه دردناک است اتفاق می افتد و آدمی با تجربه، آزمون و خطا و ارزیابی های متعدد، در خویشتن خویش تامل ورزیده و به درونیاتش پی می برد. در فرایند رویارویی با خود، چراها، چگونگی ها و آیاهای زندگی نیز جلوه گر می شوند و گاهی پاسخی برای برخی از آن ها نیز پیدا می شود.
حاصل خودشناسی، معمولا قابل درک و شناخته شده است اما فرآیند آن اکثرا مورد نادیده انگاری واقع می شود؛ "من به روایت من"، به قلم "نیما قربانی"، بیشتر از اینکه حاصل خودشناسی را زیر ذره بین ببرد، فرآیند آن را مورد بررسی قرار می دهد و آن را به شیوه ای باریک بینانه تجزیه و تحلیل می کند.