در کتاب «من غمگینم» کودکان در تصویرها و کلمه‌ها می‌بینند که غم چه شکلی است و چه وقت‌های سراغ‌شان می‌آید. هر کسی غم را یک‌جور نشان می‌دهد، با گریه، ناراحتی، پنهان کردن خودش و یا بداخلاقی. غم باعث می‌شود خوشحال نباشیم یا سرکلاس نتوانیم تمرکز کنیم اما اشکالی ندارد که ما گاهی غمگین باشیم اما نباید پنهان‌اش کنیم. می‌توانیم گریه کنیم اما چطور باید از دست غم خلاص شویم؟ با دیگران صحبت کردن یک راه‌اش است یا نشان دادن احساسات با نقاشی. اگر کسی هم ما را مسخره کرد یا برای‌مان قلدری کرد به بزرگ‌ترها می‌گوییم و این را بدانیم که احساس غم بلاخره از بین می‌رود.