همیشه درباره ماهیت خلاقیت به ما دروغ گفته اند. تا جایی که به یاد می آوریم، در فرهنگ ما این افسانه رواج داشته که موفقیت خلاقانه، نتیجه الهام ایده ای به ذهن در یک لحظه است. نوشتن رمان های پر فروش، خلق نقاشی های تحسین برانگیز یا توسعه فراگیر برنامه های تلفن همراه در شرایطی عرفانی به وجود می آیند و ارتباطی با افکار عقلانی و منطق ندارند.

این حالات، مختص ((نابغه ها)) است نه انسان های معمولی مانند ما.

در حقیقت، قرن هاست که حکما و منتقدان با شور و اشتیاق درباره نوابغ خلاق داستان هایی نقل می کنند تا ما را متقاعد سازند که اساس موفقیت های خلاقانه، عوامل فردی، ناخودآگاه و تدابیر به ظاهر الهی است.