«نفرین زمین»، رمانی از جلال آل‌احمد، در سال 1346 خورشیدی منتشر شد و روایتی تأثیرگذار از تجربه‌های نویسنده به‌عنوان معلمی در روستایی دورافتاده است. این اثر، که به‌صورت یادداشت‌های روزانه نوشته شده، با نثری ساده و واقع‌گرایانه، زندگی روستایی را با ظرافت به تصویر می‌کشد و آن را در برابر زندگی شهری قرار می‌دهد. آل‌احمد با نگاهی تیزبین، تفاوت‌های میان شهر و روستا را در پیوند انسان با زمین جست‌وجو می‌کند و با صحنه‌سازی‌های زنده و گاه پراکنده، خواننده را به دل جامعه‌ای در حال گذار می‌برد. این رمان، که هم‌زمان می‌تواند تک‌نگاری روستایی، زندگینامه‌ای از نویسنده و یا سفرنامه‌ای اجتماعی باشد، با شخصیت‌هایی الگویی و نه‌صرفاً روزمره، آیینه‌ای از چالش‌ها و دغدغه‌های جامعه ایران در آن دوره است.
برای آشنایی با شیوه نگارش کتاب، بخشی کوتاه از آن:
<<صبح زود، وقتی آفتاب هنوز پشت تپه‌ها قایم شده بود، از کلبه بیرون زدم. بوی خاک نم‌خورده و صدای گوسفندان توی ده پیچیده بود. بچه‌ها، با همان لباس‌های وصله‌دار، کنار مدرسه جمع شده بودند و منتظر. یکی‌شان با انگشت روی خاک چیزی می‌کشید. بهشان نگاه کردم و فکر کردم این زمین، با همه سختی‌هاش، چطور هنوز این آدم‌ها رو نگه داشته.>>
| نویسنده | جلال آل احمد |
|---|---|
| ناشر | به سخن |
| سال چاپ | 1346 |
| تعداد صفحه | 248 |
| قطع | رقعی |
| شابک | 9786007987148 |
| نوع جلد | نرم |
به سخن 
هنوز هیچ نظری برای این محصول ثبت نشده است.