همنوایی شبانه ارکستر چوبها، داستان یک تبعیدی خودخواسته است که در طبقه ی ششم ساختمانی در پاریس زندگی می کند. او که «تنها ناخدای سیاره ی کوچک خویش» است، توسط شخصی به نام پر وفت به قتل می رسد تا نظم موجود به هم ریخته و داستان روایتی دیگر آغاز کند. این اثر با داستانی غیرخطی به شیوه ای پازل وار قصه اش را چنان روایت می کند که هر مخاطبی مجبور به تحسین اش شود.
در این داستان فاوست مورنائو و سرخپوستی بر فراز آشیانه فاخته در حکم دو عامل با انگیزه ی روایت، شخصیت اصلی داستان را مجبور به واگویه ی سرگذشتش می کنند. انتشار «همنوایی شبانه ارکستر چوبها» در اوایل دهه ی هشتاد، حکم یک اتفاق در ادبیات داستانی ایران را داشت. داستانی ذیل تیتر «ادبیات مهاجرت»، سرشار از قصه های ناب و ایده های بکر که تمام مخاطبان و منتقدان داستان فارسی را به تحسین واداشت.

مهیار رشیدیان