کتاب «هنر مردن» به قلم پل موراند، متنی متفکرانه با موضوعی عجیب است که به درون مایه‌ی تاریک مرگ و خودکشی در ادبیات و زندگی شخصیت‌های برجسته می‌پردازد. در این نوشته‌ی مختصر و درعین‌حال عمیق، موراند سفری پر فراز و نشیب را درباره‌ی مفهوم خودکشی شخصیت‌های ادبی و افراد واقعی مانند فلوبر، مالرو و کوکتو آغاز می‌کند. او لحظات پایانی این مردان بزرگ را نه فقط به‌عنوان حقایق زندگی‌نامه‌ای، بلکه به عنوان بازتابی از نگرش‌های فرهنگی و چالش‌های موجود نسبت به مرگ بررسی می‌کند.
کتاب موراند دو بخش اصلی دارد. بخش اول شامل تأملات او در مورد مرگ و عمل خودکشی است که برگرفته از انبوهی از گزارش‌ها و شهادت‌های تاریخی است. او با در نظر گرفتن اینکه چگونه جبر و سلطه در هر دوره‌ی تاریخی، منجر به مرگ خودخواسته می‌گردد، می‌خواهد که با «به صحنه بردن» یا «بازنویسی» این کنش‌های مرگ طلبانه به تحلیل و موشکافی علل خودکشی بپردازد. بخش دوم کتاب «هنر مدرن» مجموعه‌ای از نامه‌های «آموزشی» را ارائه می‌کند که با لحن محاوره‌ای نوشته شده‌اند. این نامه‌ها، در مدرن بودن، تیزبینی و ارتباطشان با زندگی معاصر ما، شگفت‌انگیز هستند. این نامه‌ها به سنکا، فیلسوف رواقی، که خطاب به لوسیلیوس نوشته شده است، نسبت داده می‌شود و مفهوم مرگ و خودکشی را مورد بررسی قرار می‌دهد.
با این حال کتاب موراند صرفا یک گزارش تاریخی نیست. این کتاب یک درگیری فکری با مفهوم مرگ به عنوان یک پدیده‌ی اولا شخصی و ثالثا اجتماعی است. به عبارت دیگر، موراند خوانندگان را به تأمل در ابعاد فلسفی و وجودی خودکشی دعوت می‌کند. با این اوصاف، «هنر مردن» در گفتمان ادبی و فلسفی درباره مرگ جایگاه قابل توجهی دارد. این کتاب کوتاه، با در نظر گرفتن پیچیدگی‌های موضوع، نقد ادبی، زندگی‌نامه‌ها و فلسفه را در هم می‌آمیزد تا تحلیل دقیق از خودکشی را به خوانندگان خود ارائه کند. کتاب موراند خوانندگان را برمی‌انگیزد تا با اجتناب‌ناپذیری مرگ و واکنش‌های گوناگون انسان‌ها به آن روبرو شوند، به جای اینکه دائما به فکر فراموشی مرگ باشند.