کودکانی که در وضعیت‌های اجتماعی دچار کشمکش هستند، فرصت اندکی برای یادگیری مهارت‌های اجتماعی دارند. مدارس معمولاً موضوعاتی مانند همکاری، همدلی، حل تعارض، مدیریت عواطف و مهارت‌های ارتباطی را آموزش نمی‌دهند. جامعه این‌طور تصور می‌کند که کودکان صرفاً با تماشای رفتار دیگران، می‌توانند چگونگی کنار آمدن با دیگران را بیاموزند، درحالی‌که این موضوع صحت ندارد! برای بسیاری از کودکان، قرار گرفتن در وضعیت‌های دشوار اجتماعی، سخت‌ترین بخش از زندگی روزمره‌شان را تشکیل می‌دهد. برای این قبیل کودکان، حل یک مسئله پیچیده ریاضی، آسان‌تر از انجام یک مکالمه با دوستان خود است. برای آن‌ها، یادگیری یک بازی پیشرفته کامپیوتری بسیار لذت‌بخش است، درحالی‌که گوش کردن و واکنش مناسب نشان دادن به مشکلات دوست خود، یک شکنجه محض است. یک کودک می‌تواند معدل بالایی داشته باشد اما همچنان نیاز به افزایش هوش اجتماعی خود دارد. کودکانی که این نوع مشکلات را در مهارت‌های اجتماعی دارند، دچار چیزی هستند که من آن را «ناتوانی‌های یادگیری اجتماعی» می‌نامم. خبر نویدبخش آن است که مهارت‌های اجتماعی ضعیف، با آموزش و تعلیم بهبود می‌یابد. شما والدین، قادر هستید برای کمک به کودک خود، فنونی را آموخته و به نتایج سریع و مؤثری دست یابید.