تجاوز به لوکرسیا عنوان شعر روایی یا داستان منظومی است که در سال ۱۵۹۴ شده توسط ویلیام شکسپیر، در مورد لوکرسیای افسانه‌ای به نظم کشیده شده‌است. شعر روایت گونه یا داستان منظوم قبلی شکسپیر، منظومه معروف ونوس و آدونیس بود که در سال ۱۵۹۳ خلق شده بود و طی آن شعر، شکسپیر نامه‌ای نیز به حامی خویش نوشته بود و در آن، خطاب به ارل ساوت هامپتون، وعده داده بود که برای وی بعنوان «قلمزن موظف» کار نویسندگی انجام خواهد داد. بر این اساس، تجاوز به لوکرسیا فاقد لحن طنز آمیزی است که شعرهای پیش از آن دارند.
ونوس و آدونیس، عنوان شعری از ویلیام شکسپیر است، که در فاصله سال‌های ۱۵۹۲ تا ۱۵۹۳ سروده شده‌است. این شعر، که با الهام از اثر مشهور اووید، موسوم به متامورفیوس خلق گردیده‌است را می‌توان حاوی مجموعه‌ای پیچیده و متضاد از تغییر دیدگاه و نگرش آدمی نسبت به مقولهٔ عشق دانست، که به اقتضای طبیعت عشق، طور مداوم در حال تغییر و تبدیل است و به آدمی چشم‌انداز و نگرش متفاوت و گاه متضادی نسبت به این مقوله می‌دهد.
گرچه داستان ونوس و آدونیس در اساطیر یونان باستان ذکر شده‌است، اما این سرگذشت در اصل از افسانه‌های سوریه بوده که هزیود نیز بدان اشاره کرده‌است.
ایرج میرزا شاعر عصر قاجار، داستان زهره و منوچهر را از سرگذشت ونوس و آدونیس اقتباس کرده‌است.