در کتاب کلیدهای تربیت فرزند شاد از تولد تا دو سالگی صفحات بسیاری را به اهمیت موضوع ارتباط نوزاد با والدین اختصاص دادم؛ زیرا نوزادانی که به والدین خود دلبسته‌اند؛ نوزادانی شاد هستند. البته این مسئله در مورد کودکان نوپا هم صدق می‌کند. کودک نوپایی که با والدین خود ارتباطی محکم و عمیق ندارد، نمی‌تواند خوشحال باشد. دلبستگی میان کودک و والدین، امنیت را برای کودک نوپا به ارمغان می‌آورد و در جهت پرورش مهارتها و تواناییهای جدید او، به عنوان مناسب‌ترین و مهم‌ترین اصل محسوب می‌شود. می‌توان گفت که شادی کودک، به پرورش همین مهارتها بستگی دارد. شیوه پرورش کودک بر مبنای «ارتباط نزدیک والدین با فرزند» در دوران نوپایی نقش کمرنگ‌تری دارد، ولی به هر جهت مبانی مهم آن به قوت خود باقی است. پیش از هر اقدامی و برای همیشه باید کودک خود را بشناسید و او را به عنوان شخصیتی کوچک و منحصر به فرد قبول کنید. مهم این است که ارتباط نزدیک خود را با او حفظ کنید؛ عشق خود را به او ارزانی دارید و برای او زمان کافی صرف کنید. شما هرگز نمی‌توانید بدون اینکه با کودک نوپایتان ارتباطی عمیق و مؤثر برقرار کنید، او را به بهترین نحو ممکن پرورش دهید و زمینه خرسندی‌اش را فراهم کنید.