هنریک ایبسن (1906-1828) شاعر و نمایشنامه نویس نروژی است. او یکی از پایه های اصلی ادبیات مدرن به شمار می رود که تاثیر شگرف ادبی اش بر نویسندگان معاصر غیر قابل انکار است. شخصیت پردازی های دقیق و پر از جزئیات نمایشنامه ها بر اساس اوضاع و احوالات روحی خود او شکل می گرفت.

دوره ی اولیه ی آثار ایبسن برگرفته از اسطوره ها و زبان حماسی نروژ است که بیانی رمانتیک و شاعرانه را به خود اختصاص داده است. اما تحولات بنیادین اقتصادی قرن نوزدهم، چهره ی آثار ایبسن را نیز دستخوش تغییر ساخت که بی ارتباط با فقر و تنگدستی و روح نقاد شاعر نبود. در دوره ی دوم کاری ایبسن خبری از افسانه های نیست و در وواقع جامعه ی بحران زده ی اروپاست که شخصیت های نمایش او را می‌سازند. به نظر بسیاری از منتقدان ادبی، عصر ایبسن طلایی ترین دوران نمایشنامه نویسی است که در اروپا مسلط بوده است.