به احتمال زیاد همه والدین اعتقاد ندارند که می شود کتاب خوان شدن فرزندانشان را کاملا به مدارس واگذار کنند. اما این ایده که وظیفه والدین ایجاد لذت است نه فشار ، یک ایده رهایی بخش است. و نویسندگان می گویند که رویکرد -کم تر بیشتر است- آنها با انجام تحقیق صورت گرفته و از مطالعات زیادی گرفته شده است، اگرچه آنها از ذکر هر منبع چشم پوشی می کنند. آنچه که آنها در اصل انجام داده اند در این متن خوب نوشته شده تحت عنوان کتاب «چگونه یک فرزند کتابخوان تربیت کنیم؟»، تقسیم خوانندگان بر اساس سن است: نوزادان / کودکان نوپا ؛ خوانندگان مستقل در حال ظهور / مستقل ؛ دانش آموزان کلاس متوسط و نوجوانان – تصویر گری هر بخش توسط یک هنرمند متفاوت انجام شده است. برای هر گروه نکاتی، مواردی که باید مراقب باشید و لیستی از کتابهای پیشنهادی با توضیحات کوتاه وجود دارد. از اولین کار هایی که بسیاری از والدین انجام خواهند داد جستجو در مورد علایق فرزندانشان است.

یک چهارم نهایی کتاب به لیست کتابها بر اساس موضوع اختصاص یافته است: خنده دار، اشک آور، شخصیت های عالی دختر یا پسر، مهربانی و همدلی و پذیرش هویت خود در میان دیگران.

نویسندگان کتب بیشتر سعی دارند الگوها وافسانه های رایج را از بین ببرند و به والدین آزادی دهند تا مسیر ادبی خود را به عنوان بهترین مثال ممکن برای فرزندان خود دنبال کنند. برخی از پیشنهادات آنها:

-دور بر کودک خود را از کتاب احاطه کنید، از کتاب های مقوایی پخش شده روی تشک بازی شروع کنید.

گزیده ای از کتاب:

 جای تعجب ندارد که بسیاری از فانتزی هایم در مورد عشق مادری ریشه در داستان ها دارند، به خصوص داستان هایی که شب هنگام برای کودکان خوانده می شوند یا خودشان آنها را مطالعه می کنند؛ کتابی مثل آن سوی آینه این ویژگی را دارد. جمع شدن های کنار شومینه، تابیدن نور آتش بر صفحه، داستان های ارواحی که با چراغ قوه و صدای بلند خوانده می شدند از جمله خاطرات کتابخوانی در دوران کودکی هستند. من مشتاقم داستان هایی که خودم در دوران کودکی می خواندم را برای بچه هایم نیز بازخوانی کنم و کتاب های جدید دیگری را نیز تهیه کنم. همیشه می دانستم که بچه هایم به خواندن ادامه خواهند داد یا حداقل مطمئن بودم که این فکر را در سرشان می گذرانند. با اینکه می دانم بچه ها با پدر و مادرشان فرق دارند، (در مورد خودم هم صدق می کند)، برایم غیرممکن به نظر می رسید که آنها در موقعیت های مربوط به کتاب خواندن شرکت نکنند. حتی از نظر کاربردی هم تصورش دشوار بود. باید با کتاب های دوران کودکی ام (نسخه های قدیمی نوری در اتاق زیر شیروانی و مجموعه داستان های فرانسس هاجسون برنت) چه کار می کردم؟ یا مجموعۀ کلاسیک دکتر زوس که وقتی در دهۀ بیست سالگی زندگی ام قرار داشتم، از حراجی خریده بودم. خوشبختانه خریدن آن کتاب ها و نگه داری شان بیهوده نبود. بسیاری از پدر و مادرها پز نقاط قوت و توانایی های فرزندانشان را می دهند. قطعا بچه های من در همه چیز کامل یا خوب نیستند، اما می توانم بگویم هر سۀ آنها که اکنون بین نه تا سیزده سال سن دارند، کتابخوان هایی مشتاق هستند. آنها در مقایسه با من کتابخوان های بهتری هستند؛ در مقایسه با دورانی که من هم سنشان بودم حس ماجراجویانۀ بیشتری دارند و خودشان را نسبت به کتاب ها بسیار حریص نشان می دهند. آنها مادر بیچاره شان را در کتاب خواندن آهسته و حواس پرت خطاب می کنند. وقتی که مدت زیادی از روزْ گذشته و هنوز در حال مطالعۀ کتاب هستم، آنها از من می پرسند: «هنوز در کدام صفحه گیر کرده ای؟!»

-بگذارید کوچولوی شما ورق بزند و حرف شما را قطع کند، اگر کلمات را به همان شکل که نوشته شده اند نخواند، برای برای شروع مشکلی نیست.