فرانتس کافکا یک صبح هنگام قدم زدن با دخترکی روبه‌رو شد که سوزناک می‌گریست: او عروسکش را گم کرده بود. کافکا برای آرام کردن دخترک داستانی می‌سازد: عروسک گم نشده بود، به مسافرت رفته بود، و او هم نامه رسانی بود که فردا اولین نامه عروسک را برای دخترک می‌آورد.