کمدی، تراژدی و دین از زمان یونان باستان، جایی که کمدی و تراژدی به عنوان مراسم مذهبی پدید آمدند، در هم تنیده شدند. این کتاب پیشگامانه به تحلیل جهان بینی تراژدی و کمدی می پردازد و هر یک را با ادیان اصلی جهان مقایسه می کند. موررال تراژیک و کمیک را در امتداد بیست بعد روانی و اجتماعی قرار می دهد و از آنها برای تحلیل سنت های شرقی و غربی استفاده می کند.

اگرچه هیچ دینی تجسم یک بینش صرفا تراژیک یا کمیک از زندگی نیست، برخی از آنها عمدتا تراژیک و برخی دیگر عمدتا کمیک هستند. در ادیان شرقی، مورال هیچ دیدگاه تراژیک قوی نمی یابد، اما ویژگی های کمیک قابل توجهی پیدا می کند، به ویژه در تائوئیسم و ذن بودیسم. در سنت توحیدی غربی، برخی از ویژگی های کمیک در کتاب مقدس اولیه وجود دارد، اما در کتاب مقدس عبری متأخر، بینش تراژیک غالب است. دو هزار سال برای معکوس کردن این دیدگاه غم انگیز در یهودیت کار چندانی انجام نداده است. از سوی دیگر، مسیحیت هم ویژگی‌های تراژیک و هم ویژگی‌های کمیک را نشان داده است - مورال از بینش کالونیستی و بینش فرانسیسکن می‌نویسد - اما در دوران معاصر ویژگی‌های کمیک غالب شده‌اند. نویسنده همچنین اسلام را مورد بررسی قرار می دهد و در می یابد که آن نه دیدی کمیک و نه تراژیک دارد. و در میان ادیان جدید، آنهایی که بر خود شخصی تأکید دارند، به داشتن یک بینش منحصرا کمیک از زندگی نزدیک می شوند.