گزیده اشعار والت ویتمن

شاید این تو باشی
که اکنون مرا به سوی نغمه‌های حقیقی رهنمونی
(که می‌داند؟)
شاید آنکه دستگیره فانی را می‌گرداند
و قفل را می‌گشاید تو باشی.
پس اکنون سرانجام باید بگویم:

بدرود، و درود بر تو !
ای خیال من